Mijn eerste boekje vol to-do-lijstjes is bijna vol.
Elke week blader ik erin om mijn afspraken en taken in te vullen — zeven regels per dag, precies genoeg om overzicht te houden. Zo’n lijstje geeft me houvast én rust.
Ik weet niet meer welke freelancer me ooit op dit idee bracht, maar het is precies waarom ik het contact met andere freelancers zo waardeer. We delen ideeën, tips en handigheidjes. Niemand hoeft alles zelf uit te vinden — dat scheelt een hoop tijd (en frustratie).
Geheugen met gaten
Bij het schrijven werkt mijn brein een beetje als een muntautomaat op de kermis: zodra een artikel af is en naar de klant gaat, schuift de informatie langzaam uit mijn hoofd.
Vraagt iemand me maanden later naar dat stuk? Grote kans dat ik even blanco kijk. Zelfs de namen van geïnterviewde politici verdwijnen moeiteloos uit mijn geheugen.
En dat is blijkbaar heel normaal onder schrijvers. Een collega zei ooit:
“Een oud artikel is net een ex waar je alles mee hebt afgerond — en dan belt-ie plots weer op.”
Facturen & focus
Om dat loslaten makkelijker te maken, stuur ik snel mijn facturen.
Zolang er nog geen factuur uit is, blijft dat artikel ergens in mijn hoofd rondspoken. Zodra de factuur verstuurd is, kan ik het écht afsluiten.
Een leeg hoofd werkt gewoon beter — zeker in een vak waarin het meeste denkwerk zich juist in dat hoofd afspeelt.
De charme van doorstrepen
Mijn to-do-lijst helpt me om dingen uit mijn hoofd te zetten. Wat ik opschrijf, mag ik loslaten.
Soms glipt er een privétaak tussendoor, maar dat geeft niet. En als zeven regels te weinig blijken? Dan schrijf ik vrolijk verder.
En het allerbeste moment van de dag:
het dikke, bevredigende streepje door wat klaar is.
Dat is pure dopamine op papier.
Reactie plaatsen
Reacties