Een dag vol lenzen en lachmomenten; fotoshoot!
Zoals je misschien al hebt gezien op mijn socials (en ook hier): ik heb onlangs een fotoshoot gehad! Mijn VA had me gevraagd om nieuwe actiebeelden, dus foto’s waarop ik echt aan het werk ben. Toevallig zag ik diezelfde week op LinkedIn een bericht van een kennis die net zo’n shoot had gedaan. Toeval bestaat niet, dacht ik. Dus ik meldde me aan.
Een vroege start in de middle of nowhere
De shoot stond gepland op maandagochtend, ergens in een klein plaatsje in Utrecht waar ik nog nooit van had gehoord. En dat bleek te kloppen, want de weg ernaartoe was lang, kronkelig en behoorlijk stil. We moesten er om negen uur zijn, dus ik besloot om extra vroeg te vertrekken en zeven uur leek me een goed plan.
Zoals dat bij mij vaker gaat, werd het uiteindelijk kwart over zeven. En ja hoor: het stormde die ochtend, met files als bonus. Anderhalf uur later was ik eindelijk voorbij Utrecht en reed ik via landweggetjes naar de locatie: een oud klooster, verscholen tussen de weilanden. Prachtig, alsof ik een filmset binnenreed.
Een primeur: online interviews in beeld
De organisatie had vooraf goed gecommuniceerd wat we konden verwachten en welke foto’s we wilden laten maken. Ik gaf aan dat ik regelmatig online interviews doe en dat ik graag beelden daarvan wilde. Tot mijn verbazing was dat nog nooit eerder gedaan. Een primeur dus!
Met wat improvisatie, een laptop, een telefoon en een haastig opgezette Teams-meeting lukte het verrassend goed. De fotografen waren enthousiast, en ik stiekem ook.
Voor de camera
Eerlijk is eerlijk: ik zag er best tegenop. Op de foto gaan vind ik niet geweldig, laat staan met een groep onbekenden en vreemde fotografen. Maar het werd juist heel gezellig. Iedereen deed iets totaal anders, wat de sfeer ontspannen maakte. Eén deelnemer had zelfs haar broer meegenomen zodat we ook een man op de foto’s hadden en dat werkte perfect.
Toch was het intensiever dan ik dacht. Steeds weer poseren, luisteren naar aanwijzingen, lachen op commando en ondertussen proberen “jezelf” te blijven… dat vraagt energie. Vooral bij de foto’s die mijn eigen werk moesten uitbeelden… ik moest mezelf letterlijk in mijn werkmodus forceren. Terwijl ik me allesbehalve zakelijk voelde op dat moment.
Moe maar blij
Aan het eind van de ochtend waren we allemaal moe, maar voldaan. Ik wist niet goed wat ik kon verwachten van de resultaten, maar de foto’s zijn echt prachtig geworden. Gelukkig had ik van tevoren nog flink geshopt, dus de kleding zat goed en dat scheelt de helft.
Ik ben blij dat ik het heb gedaan. De foto’s geven precies weer wie ik ben en hoe ik werk: professioneel, maar met een glimlach. En eerlijk? Dit smaakt naar meer.
Tot slot
Wat ik van deze dag vooral meeneem: een fotoshoot is niet alleen een praktische noodzaak voor je website of socials, het is ook een waardevolle oefening in zichtbaarheid. Voor de camera stappen dwingt je om letterlijk te gaan staan voor wie je bent en wat je doet. En dat is, hoe spannend ook, eigenlijk best bevrijdend.
Dit is voor herhaling vatbaar!
Reactie plaatsen
Reacties